Over ons

Welkom bij de speelgoedfee

Ik ben in 1953 geboren als oudste van vijf kinderen, drie jongens en twee meisjes. Onze moeder omringde ons met haar liefde en zorgen en was als huismoeder altijd aanwezig.

Als het weer het toeliet, gingen wij in de tuin spelen. We bouwden zandkastelen in de zandbak of verkochten er elkaar taartjes van zand. We fietsten samen door de tuin en reden als zotten met de houten huifkar van mijn broer. De houten wielen ervan, beslaan met ijzeren loopvlakken, maakten een hels lawaai op de stenen van de koer. Mijn broer was ook de trotse bezitter van een rode metalen pedaalauto die op de toenmalige Ferrari raceauto's leek. Als het snikheet was buiten, plaatsten mijn ouders het opblaasbaar zwembad op het gazon. De bodem ervan was beschilderd met kleurrijke vissen en piratenkoffers vol met juwelen en gouden munten. Op het einde van de tuin was er hetgeen wij 'het bos' noemden (slechts enkele bomen groot). Daar kookten wij soep van koud water, onkruid en berkenvruchten. We klommen er ook in de seringen die vrij laag toegankelijk waren.

Bij slecht weer, speelden wij in de speelkamer, waar we soms met krijt autobanen op het parket tekenden, om met de autootjes rond te rijden. Wij beschikten in de speelkamer over verschillende speelmeubels: een keukenkast, een gootsteen, poppenbedden en poppenwiegen, een poppenkast, twee winkels, tafels en stoelen.

Daar bouwden wij, in twee hoeken van de speelkamer, twee huisjes. Wij vormden er twee gezinnen met de poppen als kinderen en gingen bij elkaar op bezoek. We deden boodschappen in elkaars winkel, kochten er etenswaren, keerden dan terug in ons huis en kookten er de maaltijd mee. Wij verzorgden onze kinderen, de poppen, wasten hen, kleedden hen en gaven ze te eten.

De speelkamer was tevens de plaats waar mama streek en naaide. Af en toe, vergezelde ik haar bij het strijken door zelf ook te strijken. Dat deed ik op mijn speel-strijkplank. Met mijn miniatuur elektrisch strijkijzer streek ik dan hetzij gewassen poppenkleren, hetzij de zakdoeken die ik van mama uit de gezinswas te strijken kreeg. Om te naaien, beschikte ik over eigen naai- en borduurgerief. Eens kreeg ik een pop in een doos. Bij de pop zaten verschillende lappen stof, patronen en naaigerief om zelf de kleren van de pop te maken.  

Het gebeurde soms, als mama er tijd voor had, dat wij echt mochten gaan koken op ons electrisch kookfornuis van het merk Heiliger. Dit gebeurde natuurlijk onder haar toeziend oog. We maakten soep, aardappelen, soms zelfs echte frietjes. we bakten vlees in onze metalen pannetjes. We bakten heerlijke cakes (citroen-, chocolade- of natuurcake) in de oven van ons Heiliger fornuis met behulp van kinder-baktoebehoren van het merk Oetker. Bij de zelfgebakken cakes, dronken we thee uit blauwe Chinese porceleinen theekopjes. Al dat speelgoed zat normaal veilig opgeborgen en kwam pas ter dezer gelegenheid te voorschijn. Het merendeel ervan heeft de jaren overleefd, in min of meer goede staat, dankzij de zorgen waarmee het is omringd. Zoveel onvergetelijke uren van kinderlijke vreugde! Dank aan jou, mama!

Eens volwassen hebben mijn man en ik een eigen gezin gesticht. Ik mocht met vreugde de geboorte van vier kinderen in ons midden beleven, eerst twee jongens, dan twee meisjes. Mijn liefde voor speelgoed heeft ze ook voorzien van al hetgeen waarvan ik zelf, als kind, mocht genieten.

Ander speelgoed is er nog bij gekomen: poppen van katoentricot opgevuld met wol, die aangenamer zijn om te knuffelen dan die van plastiek, een houten trein, met houten sporen en huisjes, speelstandaarden met planken en gekleurde doeken. Deze standaarden vormen een polyvalente speelbasis voor tal van spelen, door de verbeelding van het ogenblik geïnspireerd: plat op de grond werden ze een auto. Een andere keer werden de standaarden een huisje of een winkel. Met twee standaarden en planken ertussenin bouwde mijn zoon een huisje met twee verdiepen. Door die te bedekken met kleurige doeken werd het nog gezelliger om er samen met zijn zusje 'huisje' te spelen of 'kokenetentje'. Een andere keer had hij vanaf het eerste niveau van de standaard planken gelegd tot op de grond, en zo een hellend vlak gebouwd, die hij dan zijn zusje liet afglijden gezeten in de houten poppenwagen. De poppenwagen was zo robust dat hij het overleefd heeft. 

Nu zijn mijn kinderen groot en hebben mijn dagelijkse zorgen niet meer nodig. Alle vier hebben reeds een eigen gezin gesticht. Kleinkinderen kwamen ons gezin vervoegen. Het is nu een geschikt moment om de gouden draad, die zoveel vreugde bracht, verder uit te spinnen onder de vorm van de webshop De Speelgoedfee, mijn online speelgoedwinkel.

Brigitte Casier
Een mama die van speelgoed houdt